Co to jest reintegracja?

    Reintegracja 1. i 2. toru

    Reintegracja 1. toru to proces powrotu do pracy, w którym pracownik niezdolny do pracy współpracuje ze swoim pracodawcą, aby odzyskać zdolność do wykonywania swoich obowiązków na dotychczasowym stanowisku lub na innym stanowisku wewnątrz tej samej organizacji.

    W ramach tego prpcesu pracodawca i pracownik podejmują działania, mające na celu stopniowy powrót pracownika do pracy poprzez dostosowanie warunków pracy, takie jak:

    • modyfikacja stanowiska pracy,
    • zmiana zakresu obowiązków,
    • dostosowanie godzin pracy (np. rozpoczęcie od pracy w niepełnym wymiarze godzin),
    • wprowadzenie dodatkowego wsparcia na stanowisku pracy.

    Jeśli jednak przysposobienie do pracy (reintegracja) nie przyniesie oczekiwanych rezultatów i nie ma realnych szans na powrót do pracy w ramach organizacji, uruchamia się drugi tor reintegracji (tweede spoor), która polega na poszukiwaniu nowego miejsca pracy u innego pracodawcy. To proces reintegracji pracownika, który nie może wrócić do pracy u swojego obecnego pracodawcy z powodu długotrwałej lub trwałej niezdolności do pracy na dotychczasowym stanowisku. W ramach reintegracji drugiego toru pracownik i pracodawca, często przy wsparciu specjalistów ds. reintegracji lub agencji, szukają odpowiedniego zatrudnienia u innego pracodawcy.

     

    Główne etapy reintegracji drugiego torur obejmują:

    1. Ocenę możliwości i kwalifikacji pracownika – analiza, jakie stanowiska byłyby odpowiednie, biorąc pod uwagę zdrowie, umiejętności i doświadczenie pracownika.
    2. Szkolenia i rozwój umiejętności – jeśli pracownik wymaga przekwalifikowania, możliwe jest skierowanie go na kursy lub szkolenia, aby zwiększyć jego szanse na rynku pracy.
    3. Wsparcie w poszukiwaniu pracy – pomoc w przygotowaniu CV, prowadzeniu rozmów kwalifikacyjnych i adaptacji do nowego miejsca pracy.
    4. Współpraca z agencjami reintegracyjnymi – które mogą specjalizować się w reintegracji i mieć kontakty z potencjalnymi pracodawcami.

    Co dzieje się przy dłuższej niezdolności do pracy?

    Jeśli niezdolność do pracy trwa dłużej niż 6 tygodni, między 6. a 8. tygodniem niezdolności sporządza się analizę problemu, a najpóźniej w 8. tygodniu od zgłoszenia choroby ustala się plan działania. Średnio co sześć tygodni odbywa się kontakt z lekarzem medycyny pracy, a plan działania jest regularnie aktualizowany na podstawie tych spotkań.

    Między 46. a 52. tygodniem niezdolności przeprowadza się pierwszoroczną ocenę zdolności do pracy w ramach Ziektewet. Lekarz medycyny pracy sporządza wtedy listę ograniczeń pracownika. W 87. i 92. tygodniu niezdolności pracownik składa wniosek o świadczenie WIA do UWV, aby umożliwić UWV ocenę uprawnień do tego świadczenia.

     

    Problemy z reintegracją

    Jeśli pracownik nie zgadza się z pracodawcą w procesie reintegracji w ramach pierwszego (1e spoor) lub drugiego toru (2e spoor), może podjąć kilka kroków:

    1. Wniosek o niezależną opinię ekspercką (deskundigenoordeel) do UWV
      Pracownik może zwrócić się do UWV (holenderski Urząd Ubezpieczeń Pracowniczych) o tzw. deskundigenoordeel, czyli niezależną opinię ekspercką. UWV przeprowadzi ocenę sytuacji, sprawdzając, czy działania pracodawcy i pracownika w zakresie reintegracji są odpowiednie i zgodne z przepisami.

    2. Rozmowa z pracodawcą i lekarzem medycyny pracy
      Warto przeprowadzić rozmowę z pracodawcą oraz lekarzem medycyny pracy, aby wspólnie omówić oczekiwania i wyzwania. W wielu przypadkach mediacja może pomóc w znalezieniu rozwiązania, które będzie satysfakcjonujące dla obu stron.

    3. Skonsultowanie się z prawnikiem lub specjalistą ds. reintegracji
      Jeśli konflikt jest poważny, pracownik może skorzystać z pomocy prawnika specjalizującego się w prawie pracy i reintegracji. Taki specjalista może doradzić, jakie są prawa pracownika oraz pomóc w komunikacji z pracodawcą.

    4. Zgłoszenie problemu do specjalnej instytucji lub mediatora
      W niektórych przypadkach można skorzystać z usług mediatora specjalizującego się w konfliktach pracowniczych. Mediator może pomóc rozwiązać konflikt w sposób polubowny i bez konieczności angażowania sądu.

    5. Postępowanie sądowe w sprawach pilnych (kort geding)
      Jeśli konflikt dotyczy poważnych kwestii, takich jak wstrzymanie wypłaty wynagrodzenia (tzw. loonopschorting), pracownik może złożyć wniosek o tzw. kort geding, czyli postępowanie sądowe w trybie pilnym. Pracownik ma wówczas prawo domagać się zaległych świadczeń lub rozwiązania innych problemów związanych z reintegracją.

    6. Rejestracja i dokumentacja wszystkich działań
      Warto, aby pracownik dokumentował wszystkie swoje działania związane z reintegracją oraz komunikację z pracodawcą, co może być pomocne na późniejszych etapach sporu lub w przypadku konieczności przedstawienia dowodów w sądzie.

     

    Podjęcie tych kroków może pomóc pracownikowi w obronie swoich praw i znalezieniu rozwiązania konfliktu z pracodawcą.

     

    Autor: Anna Konowalczyk